معرفی اعضای هیات انتخاب سیزدهمین جشنواره فیلم۱۰۰
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۷۳۵۱۳
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، کاظم دانشی، ابراهیم امینی، سجاد نوروزی، بهروز نورانیپور و محمد ساسان از میان آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره در بخش ملی، انتخاب آثار برای حضور در جشنواره فیلم۱۰۰ را برعهده خواهند داشت.
آثار متقاضی حضور در بخش بینالملل سیزدهمین جشنواره فیلم «۱۰۰» نیز توسط هادی ناییجی، سجاد مهرگان و هادی اسماعیلی بررسی و آثار راهیافته نهایی این بخش معرفی میشوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در بخش مخاطب کودک و نوجوان نیز محمد خیراندیش، سمیه کاظمبیگی و آزاده آلایوب با تماشای آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره، انتخابهای خود را برای اکران و حضور در بخش رقابتی معرفی خواهند کرد.
هیئت انتخاب بخش ملی
ابراهیم امینی فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون است. از مهمترین آثار ابراهیم امینی میتوان به نویسندگی فیلمنامه «لاتاری»، «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز»، «درخت گردو»، «دسته دختران»، «مرد بازنده» و «موقعیت مهدی» اشاره کرد. امینی فعالیت حرفهای خود را در سال۱۳۹۱ با سریال «آخرین روزهای زمستان» آغاز کرد.
کاظم دانشی فارغالتحصیل کارشناسی کارگردانی تئاتر، کارگردان و فیلمنامهنویس است. فیلم سینمایی «علفزار» نخستین فیلم بلند این کارگردان در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه شد. همچنین فیلمهای کوتاه «راحانا»، «پرتقال»، «محدوده یک درجه» و... از ساختههای او هستند که در جشنوارههای فیلم کوتاه تهران، جشن تصویر سال، جشنواره مقاومت و... موفق به کسب جایزه شدهاند.
بهروز نورانیپور کارگردان و مستندساز سینمای ایران است که برای ساخت مستند «A ۱۵۷» برنده جایزه بهترین مستند جشنواره واچ داکز لهستان، سیمرغ بلورین بهترین فیلم مستند سیوچهارمین جشنواره فیلم فجر و جایزه ویژه هیات داوران جشنواره حقیقت شد. نورانیپور فعالیت هنری خود را با عکاسی آغاز کرده و در رشته کارگردانی تحصیلات آکادمیک خود را گذرانده است. مستند «خدا اشتباه نمیکند»، «زندگی زیر پوست من»، «جنایت در سکوت» و فیلم سینمایی «دایان» از دیگر آثار این کارگردان هستند.
سجاد نوروزی مدیر فرهنگی و تهیهکننده سینما و فعال رسانه است. وی در حال حاضر مدیر پردیس سینمایی آزادی است و در کارنامه مدیریت هنری خود، مدیریت فرهنگسرای اندیشه و عضویت در شورای صنفی نمایش را دارد.
محمد ساسان مستندساز، برنامهساز و تهیهکننده سینما و تلویزیون است. وی تهیهکنندگی مستند «سپیده کاشانی» و کارگردانی مستندهای «به سوی آسمان» و «وضعیت سیاه» را بر عهده داشته است. وی مدیر فرهنگی در حوزه تولیدات سینمایی است.
هیئت انتخاب بخش بینالملل
هادی ناییجی کارگردان و فیلمنامهنویس سینمای ایران است. وی فعالیت حرفهای خود را به عنوان دستیار کارگردان در سینمای ایران آغاز کرد و در سال۱۳۹۲ اولین فیلم بلند خود را به نام «حقالسکوت» و با فیلمنامهای که به قلم خودش نوشته شده بود ساخت و برای فیلمنامه این اثر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه فیلم اول از سیودومین جشنواره فیلم فجر شد. «هیهات»، «پرچین» و «آخرین ایست بازرسی» از دیگر ساختههای این کارگردان هستند.
سجاد مهرگان نویسنده و فعال حوزه رسانه و پژوهشگر حوزه سینمای جهان و تهیهکننده و کارگردان تلویزیون است که در کارنامه خود کارگردانی سریال موفق «آقای قاضی» را دارد. وی همچنین سردبیری برنامه تخصصی «سینماگرام» را در شبکه۴ سیما و نویسندگی کتاب «نور، صدا، ... (مدیریت مکان در سینما)» را به عهده داشته است.
هادی اسماعیلی دارای مدرک مدیریت بازرگانی و مدیریت استراتژی و دکترای کسبوکار است. تاسیس و راهندازی استارتآپ نادکو شریف، مدیرارشد بازاریابی و فروش گروه هنر پویا، ریاست هیات مدیره مجموعه هنرهای تصویری سوره و فیلمگردی از جمله سوابق وی است. توزیع، پخش و اکران داخلی و بینالمللی سینمای ایران از جمله فعالیتهای این مدیر فرهنگی در سالهای اخیر است.
هیئت انتخاب بخش مخاطب کودک و نوجوان
سمیه کاظمبیگی کارشناس ارشد ارتباطات تبلیغ و ارتباطات فرهنگی و مدیر گروه خانواده شبکه دو سیما است. کاظمبیگی درکارنامه خود مدیریت شبکه نهال سیما را دارد.
محمد خیراندیش انیماتور و کارگردان انیمیشن است که در سال گذشته انیمیشن موفق و پرفروش «پسر دلفینی» را راهی سینماها کرده است.
آزاده آلایوب مجری و برنامهساز حوزه کودک است. آلایوب کار خود را با مجریگری در شبکه جامجم آغاز کرد و بعدها با اجرای برنامه موفق «رنگینکمان» با نام «خاله نرگس» به چهرهای شناختهشده برای کودکان تبدیل شد.
سیزدهمین جشنواره فیلم «۱۰۰» به دبیری یوسف منصوری و به همت سازمان سینمایی سوره در روزهای دهم تا دوازدهم اسفند برگزار خواهد شد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: جشنواره فیلم سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۷۳۵۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری
نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه میرود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستانها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلمهای «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایشهای «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.
جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالشهای زندگی زناشویی میپردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشهای و تکراری به نظر میرسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحرانها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسندهی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.
کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر میرسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ میداد، فرجام مثبت و امیدوار کنندهتری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.
اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیباییهای ظاهری بود.
در «رجوع» دیالوگها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستانها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.
اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمیتوان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق میدهد، درس میدهد و شاید راهی نشان میدهد و....
اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.
بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایتهایی گزارش گونه دارند. روایتهایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شدهاند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجهگیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالشهای جدی میشوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش میدهد؛ در بطن جامعه خانوادههایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.
کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر میدهد و مخابرهگر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسندهی این نمایشنامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.
شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمیشود.
اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوتهای اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.
اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.
کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شدهاند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمیرسد. اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمیشود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.
البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنهای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبههای نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.
اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانوادهای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.
رفتن سراغ موضوعهای اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطرافمان آنها را دیدهایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوعها حتی اگر بدون ارائهی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، میتوانند اثرگذار باشند.
منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه میشویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش میکنند و این نکتهای است که به واسطه آن نمیشود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.
در پایان باید گفت علیرغم کاستیهایی که در نمایش «رجوع» به چشم میخورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.
توضیحات نمایش:
رجوع
نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی
بازیگران:
نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ
-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------
انتهای پیام/